لباس سياه، نشانه عشق و دوستي به ساحت اهل‌بيت (ع) و اعلام جانبداري از
سرور آزادگان در جبهه ستيز حق و باطل و اظهار تيره شدن آفاق حيات معنوي با
شهادت سالار شهيدان است.
يكي از خواص و آثار رنگ سياه، آن است كه اين
رنگ به صورت طبيعي، رنگي حزن‌آور و دلگير و مناسب عزات و ماتم است. از
همين‌رو بسياري از مردم جهان، از اين رنگ به عنوان اظهار غم و اندوه از مرگ
دوستان و عزيزان خود سود مي‌‌جويند.
بنابراين، سياه‌پوشي به دليل رمز و
رازي كه در اين رنگ نهفته است، به عنوان يك رسم طبيعي و سنت منطقي نشان
حزن و اندوه دارد و پيروان اهل‌بيت «عليه‌السلام» در اين ايام عزاداري،
لباس سياه بر تن مي‌كنند؛ زيرا لباس سياه، نشانه عشق و دوستي به ساحت آنان،
اعلام جانبداري از سرور آزادگان در جبهه ستيز حق و باطل و اظهار تيره شدن
آفاق حيات معنوي است.
لباس مشكي در عزاداري امامان نور «عليهم‌السلام» ـ
خصوصا سالار شهيدان ـ جسمي تيره، ولي جاني روشن دارد، ظاهر سياه‌پوش است
ولي در باطن سپيد و چه خوش گفته است شيخ محمود شبستري در گلشن راز كه:
سياهي گر بداني نور ذات است/ به تاريكي درون، آب حيات است
چه گويم كه هست اين نكته باريك / شب روشن ميان روز تاريك
